Sabahın ilk ışıklarıyla uyanıp aynanın karşısına geçtiğimizde, yaptığımız ilk hareketlerden biri saçlarımızı taramaktır. Bu, günün başlangıç ritüelidir; kendimize çeki düzen verdiğimiz, güne hazırlandığımız o mahrem an. Ancak son yüzyılda, bu ritüel endüstriyel devrimin soğukluğuyla, yani plastikle işgal edildi.

İnsanlık tarihinin en eski yapı malzemesi olan ahşap, binlerce yıl boyunca usta ellerde yontularak, oyularak ve zımparalanarak hayat buldu. Bir marangozun atölyesinden yayılan o reçine ve talaş kokusu, emeğin ve sabrın en somut kanıtıydı. Ancak 21. yüzyıl, bu kadim malzemeyi ele alış biçimimizde devrim niteliğinde bir değişikliğe sahne oluyor.

Günümüzde banyolarımızı işgal eden plastik ve sentetik ürünlerin arasında, geçmişin zarafetini ve doğanın şifasını taşıyan nadir objelerden biri ahşap taraktır. Binlerce yıl boyunca kralların, kraliçelerin ve sıradan insanların vazgeçilmezi olan bu kişisel bakım aracı, sanayi devrimiyle birlikte yerini ucuz plastiğe bırakmıştır.